Dag 6… een dag om nooit te vergeten
Door: majamoora
Blijf op de hoogte en volg Mar
06 Oktober 2011 | Turkije, Marmaris
Afijn vanmorgen begon het nog rustig. Rond een uurtje of 10 weggereden. Eerst tanken want de auto werd leeg afgeleverd. Op z’n Turks hebben we uitleg gekregen waar het pompstation is, alwaar we ook een kaart proberen te scoren want de kaart die in de auto ligt is eentje waar je niks mee kunt. Op eigen kracht het tankstation gevonden, aangegeven hoeveel liter we wilden en dat regelen dan de Turken. Geen kaart te koop bij het tankstation dus dan maar zelf wat uitvogelen. We gaan vandaag het schiereiland waar Datça en Knidos op liggen bezoeken. Gelukkig stond Datça al op de bewegwijzering dus dat ging allemaal soepeltjes. Mooie bochtige weg met prachtige vergezichten over water en bos. Dus menigmaal gestopt om foto’s te maken. Honderden bijenkorven kwamen we tegen. Even uitgestapt om hier uiteraard ook een foto te maken. Een enthousiaste Turkse imker gaf uitleg in het… Turks. Hmmm dat is toch wat moeilijk. Maar wel een alleraardigste vent. Hij gaf ons nog een of andere oranje vrucht (zo’n vrucht met lichte blaadjes eromheen, kun je ook in NL krijgen). Daarna weer vrolijk doorgereden naar Datça. Een goed uur hebben we gedaan over de ruim 70 km. Datça is een havenplaatsje met een strand en een mooie haven. Als eerste liepen we tegen een echt authentiek koffiehuis aan, met op de achtergrond Turken die hun vis aan wal brachten en aan de man probeerden te krijgen. De vis werd gefileerd waar je bij stond. Heerlijk gezicht ;-). Wel heerlijke cappuccino gedronken (wel bij een ander tentje) eerst in de zon, maar die was zo fel dat we maar naar de schaduw zijn verhuist. We hebben nog eventjes op een zonnebed gelegen, maar ja toen schoof er net een dikke wolk voor de zon. We zaten nog niet in de auto of de zon scheen weer fel. Nou ja eerst maar doorgereden naar Knidos. Deze weg was erg slingerig en soms erg smal. Wel weer erg mooi. Op het hele schiereiland zijn olijfbomenplantages. Onderweg kun je olijven en honing kopen. Knidos was een Griekse vestingstad waar nu nog de ruïnes staan. Daar wat rondgeslenterd, wat gedronken en toen toch maar weer terug naar Datça. Onderweg weer dezelfde mensen tegengekomen die hun waar aan de weg proberen te verkopen. In Datça aangekomen, de auto nu aan de andere kant van de haven geparkeerd. Wederom weer door het dorpje geslenterd maar nu de andere kant. Een heerlijk terrasje gevonden en daar enkele uurtjes vertoefd. Toen de weg terug naar Marmaris… ga er maar eens voorzitten. We waren Datça nog niet uit of een personenwagen was tegen een vrachtwagen geknald. Onder de personenwagen lag iemand beknelt en Rudy zag dat er een lichaamsdeel van de weg werd geschraapt (heb ik gelukkig niet gezien). We reden verder, wat vanmorgen nog een zandweg was, was nu asfaltweg en daar mocht je gewoon op rijden. Echt belachelijk want het was nog helemaal zacht. Het is net alsof je op sneeuw rijdt, je glijdt aan alle kanten weg. Een auto voor ons raakt in een slip, uiteraard schrikken we en ik sta kei hard op de rem. Dit schijnt nu net niet de juiste actie te zijn, altijd remmen met regelmaat. Nu ja jullie kennen me…. met regelmaat heb ik altijd al moeite gehad. In ieder geval komen we langs die auto, raken niemand, ook de tegenligger niet. Zachtjes rij ik verder. Toch wel met de schrik in de benen. Nog een paar keer geremd om de zooi van de remmen af te krijgen. Even later zien we een auto in de greppel liggen, hmmm je wordt toch steeds wat voorzichtiger. De weg was inmiddels weer normaal en we konden weer wat van de omgeving genieten. Nog van een uitzichtpunt een foto maken, echter we stappen uit de auto en schrikken ons dood. De auto herkende je niet meer. Hij was zilver, maar nu zwart. Alles zat er onder. Niet normaal. Jeetje daar sta je dan met je goeie gedrag. We waren al bijna weer terug in Marmaris. Gelijk maar doorgereden naar de tussenpersoon via wie we de auto hebben gehuurd, want ja gelijk maar de opgepimpte auto laten bekijken. Nou volgens hem was het geen probleem. Hij gelijk het verhuurbedrijf gebeld, nu die dacht er iets anders over. Uiteindelijk omdat we ook Bruce niet met het probleem op wilden zadelen hebben we een kleine vergoeding gegeven zodat ze gasolie konden kopen om de auto schoon te maken. We hadden nog genoeg geld over ;-) om lekker uit eten te gaan, dat hadden we wel verdiend na deze enerverende dag vonden we!
-
07 Oktober 2011 - 07:30
Mam En Pap:
Dit is wel even schrikken in het begin van het verhaal. Denk je minstens dat jullie in de kreukels zitten. Gelukkig viel dat mee maar wel weer een spannende belevenis. Liefs mam en pap -
07 Oktober 2011 - 16:06
Caroline:
Volgende keer een scooter huren?..... ik wil de foto's zien!!! De hele auto onder het asfalt???..... Had je deze keer wel het autoraampje dichtgekregen? Ha ha....
Liefs,
Caroline -
08 Oktober 2011 - 17:48
Corine:
Wat een verhaal! Gelukkig zijn jullie niet geraakt. Volgende vakantietip: Bergen aan Zee? liefs Corine
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley