.....en dan nog dit

Sinds we in Azië zijn probeer ik met stokjes te eten. En ik moet zeggen ik krijg gewoon wat naar binnen met die stokjes. Het duurt altijd even voordat ik grip heb op die dingen maar daarna gaat het wel. Ik snap nu wel beter waarom ze zo slurpen en met de tong in het bord hangen. Toen ik aan de noodles zat slurpte ik ze ook naar binnen en hing ik met m'n mond in het kommetje. Maar goed, we hebben nu nog 3 weken de tijd dus ik verwacht dat we dan volleerd stokjes eters zijn.

Woensdagavond, toen we de taxi naar de starferry namen had Rudy ook nog even een strakke actie. Rudy betaald de taxi, ik ben inmiddels al uit de auto gestuiterd. Rudy klimt er ook in en grabbelt nog wat in z'n tas. Inmiddels rijdt de taxi weg. Rudy meldt dat de portemonnee nog in de taxi ligt. NEEEEEE. Hij fluit naar de taxi, die hoort dat natuurlijk nevernooitniet. Gelukkig houden nieuwe passagiers de taxi aan. Ik wist niet dat ie het kon, maar m'n man trekt een sprint en staat binnen de kortste keren naast de taxi en duikt naar de grond waar de wallet moet liggen. De nieuwe passagiers weten niet wat hun overkomt dat zo'n grote hollander tussen hun kleine Aziatische beentjes graait. Met grote ogen laten ze het over hun heen komen. En ja hoor hij ligt er. Een pak van ons hart.

Demonstranten. De afgelopen dagen hebben we weinig van de demonstranten gemerkt. Alleen in het verkeer was het lastig. Een rit van ons hotel naar de AirPort express duurt anders 10 minuten. Nu doe je al gauw er een half uur over. Er wordt ook bijna niet overgesprongen. De taxichauffeurs laten niet veel los wat ze ervan vinden. Op de tv zien we wel veel beelden. Ook hebben we er niet veel van gezien. De laatste dag hebben we een glimp opgevangen.