Centraal Vietnam: zon, zee, bergen en een trein

De wekker gaat om half 6. De laatste dingetjes inpakken en we zijn klaar voor vertrek. We worden naar het vliegveld van Danang gebracht. Onderweg regent het. Dat belooft weinig goeds voor Na Trang waar we eigenlijk voor een paar dagen strand heengaan. De regentijd is begonnen en ipv zo nu en dan een tropische bui is het gewoon een hele lange die niet meer stopt bui. Het vliegveld is klein. We eten onze meegebrachte ontbijt op en stappen dan in het vliegtuig. Het is lang niet vol. En toch krijgen we een buurvrouw tussen ons in.... Maar die zoekt later een ander plaatsje. De vlucht is kort. Een uurtje later staan we in Na Trang. Tis erg warm en ja, de zon schijnt!! Zoals altijd, staat een chauffeur ons met onze naambordjes op te wachten. Het is 45 minuten rijden naar ons hotel en ja hoor, het regent weer! Das toch minder grappig. We gaan op onderzoek uit. Het is vergeven van de Russen. De lichtreclame is zelfs soms in het russisch. We vinden een leuk tentje om te lunchen. Even denken wat zullen we nemen... Nou je raad het al.... Loempia's. De gefrituurde zijn heerlijk. De verse zijn ons iets te gezond en al het groenvoer plukken we er tussen uit. 'S middags doen we niet zo veel. En 's avonds maar weer naar hetzelfde restaurantje. Krijgen we de menukaart in het Russisch. Vinden we toch wat minder grappig.

Zaterdag 18/10. Marianne heeft nog een leuke vacature gezien en wil schrijven. Maar dat lukt niet op de ipad. Dus naar beneden bij de PC van het hotel. Die zijn zo oud en ook daar ligt het internet er regelmatig uit. Dus het gaat um niet lukken. Uit baldadigheid zoekt Rudy een site in het Engels op over het neerhalen van de MH17 en laat die voor de Russen openstaan....... Even een speldeprikje uitdelen...
Rudy heeft een route met de trein uitgezocht voor vandaag. (Er is hier in Vietnam slechts 1 spoorlijn, die van Hanoi naar Saigon. Wel een bijna tweeduizend kilometer lange spoorlijn langs de kust die je in bijna 24 uur aflegt) Wij met de taxi naar het station van Nha Trang. Rudy had zn huiswerk goed gedaan. In het Engels en Vietnamees had hij opgeschreven wat de bedoeling was. En jawel even later staan we met 4 kaartjes in de handen. Eerste klas kaartjes in een rijtuig met airco, nou dat moet toch ok zijn.... Over een uur gaat de trein. We gaan nog wat drinken, worden daar opgelicht.. Dat merken we steeds meer. Je moet alles van tevoren afspreken anders maken ze er een potje van. We gaan langs een boekenwinkel waar verschillende kindertjes op de grond zitten boeken te lezen. We gaan weer terug naar het station. Bijna komt de trein er aan. Dan is hij er, er stappen heel veel mensen uit. Tis een beetje een mierenhoop. Dan stappen wij in. Tis toch wel even een schok. Zo'n 60 paar ogen kijken ons aan. We zijn de enige grote westerlingen. De trein is smoezelig, dienbladen met eten staan her en der op de grond. Onze plaatsen zitten zo half voor het ráam. We zoeken een ander plaatsje uit. Het is even acclimatiseren. De trein ruikt naar voedsel en mensen. Velen hangen op de stoelen en proberen wat te dutten. Naast ons ligt een oude man, chinees voorkomen, uitgeteld in de bankjes. Vieze, blote voeten in de lucht. De broek heeft zn beste tijd gehad maar hij is heerlijk ontspannen. Dat doen wij dan ook maar. Met regelmaat komt het treinpersoneel langs, het lijken wel militairen met die uniformen. Ze brengen eten langs of halen het op en af toe ff met een bezem vluchtig wat vegen. De rit duurt bijna 2 uur. Wij rijden door prachtige landschappen met vele rijstvelden en wij zijn toch blij dat we deze onderneming doen. Onze eindbestemming is in zicht, Thap Cham. We kunnen door de druivenverkopers de trein bijna niet uit. We lopen de stad in en belanden bij een klein restaurantje. Die vinden ons ook bere interessant. De dochter des huizes pakt er maar een stoel bij en wil graag met ons kletsen. Ze ziet er uit als 14 maar blijkt 17 te zijn. Het is hier moeilijk leeftijden in te schatten. We kletsen gezellig en ik heb er een facebookvriend bij! De trein naar Na Trang (spreek uit: Na Tja.. Ze lachen ons nl uit als we trang zeggen... De r hoor je hier niet veel) komt al bijna aan. Tis warm. Het zweet gutst zo de bilnaad in ;-). De terugweg gaat sneller. Omdat het enkelspoor is moest onze trein op de heenweg een kwartier wachten op de tegemoet komende. Ook stopten we "zomaar". Heerlijke middag gehad. Met veel indrukken. 'S avonds hebben we wel een pizza verdient. En die smaakte goed.

Zondag 19/10. We worden om 9 uur opgehaald. Het is 120 km rijden waar we 3 uur over gaan doen. We hebben een nieuwe Ford Transit bus, met als gevolg dat ie voor iedere kuil stopt. Die 3 uur gaan we niet halen. Het is een prachtige weg en de zon schijnt. De landschappen hebben alle kleuren groen, mensen zijn op het land bezig. Er is volop wat te zien. Nadat we de bergen in gaan rijden, verdwijnt ook de zon en rijden we door de wolken. En dan begint het te regenen. Dalat ligt op 1500 meter, subtropisch, en is bekend om haar bloemen. Dat blijkt ook wel uit de vele kassen, van plastic, die je ziet. Honderden grote witte doeken. Niet echt een lust voor het oog. Iets later dan de 3 uur komen we aan in ons hotel. Groot en wat onpersoonlijk. We hebben een zeer ruime kamer met een balkonnetje. We genieten even vh zonnetje tot het hier toch ook gaat regenen. De gids haalt ons om 2 uur op. Het giet inmiddels. De poncho gaat mee. Tot 1954 hadden ze in Vietnam een koning. We gaan zn buitenverblijf bekijken. Alles staat er nog in. Het is soms wat houtje-touwtje werk, gammel zo hier en daar. Maar wel authentiek. De koning had een heuse kippegril. Daarnaast had ie 8 vrouwen. Dan gaan we door naar de pagode. De zon schijnt weer. We treffen het. In de tuin staan prachtige bloemen. De pagode heeft een gouden gloed door de zon. Prachtig. Dan nog naar de watervallen. De poncho komt nog van pas. Het regent inmiddels weer. We gaan met een soort achtbaan naar beneden. M moet even wennen. R scheurt zo naar beneden. Aardige waterval. Met diezelfde 8- baan worden we naar boven getrokken. Een hele belevenis. Op de terugweg stoppen we nog bij het oude treinstation van Dalat. Het is niet meer in bedrijf als zodanig omdat vrijwel de gehele spoorweg is gebombardeerd destijds. En dan zit het erop voor vandaag. Omdat we steeds meer regen krijgen hebben we een wijziging in ons reisschema gemaakt. Ipv Phu Quoc gaan we de laatste dagen naar Bangkok!

Maandag 20/10. Vandaag een lange rit naar Ho Chi Minh City. 7 uren voor 300 km. Op hele stukken is de weg prima op andere stukken is het ronduit bagger. Het zou niks voor ons zijn om hier te rijden. Geen verkeersborden, geen verkeersregels, niemand geeft richting aan. Op goed geluk en maar hopen dat je geen brommer, vrachtauto of auto raakt. Regelmatig wordt je door een grote rode druk toeterende bus ingehaald. Of een klein busje. Dat is de busdienst hier die goede connecties met de politie heeft en dus geen boetes krijgt. Er rijden nagenoeg geen vrouwen als bestuurder in een auto, 99% is man. Op de brommert rijden wel heel veel vrouwen. Het is een warme dag zo'n 33 graden. We stoppen bij een theeplantage, een plasstop en en lunchpauze bij een soort vd Valk.. Wel weer lekkere loempia's. We zijn net aangekomen in HCM. Even uitvouwen, we hebben wel een zeer luxe auto maar na 7 uur wat overigens een half uurtje langer is geworden is je benen strekken toch wel nodig. Onze chauffeur had even een binnendoor weg genomen. Gaten zo groot als een olifant, soms waren we net een onderzeeër. Dus niet harder dan 20 km sukkelden we door. We moesten nog even keren op de weg. Ook een belevenis... Heelhuids gelukt! Kortom vol met indrukken zitten we op onze kamer uit te blazen.