Op z'n Thais

Zaterdag 25/10: Na redelijke nachtrust, de harde bedden beginnen te wennen na 3 wkn, staan we op en gaan ontbijten. Tis zoals altijd al druk rond 7 uur in het restaurant, en dat voor een vakantie. Keurig op tijd staat onze chauffeur op ons te wachten in de lobby van het hotel. Dan op naar de luchthaven van Saigon. Tis druk onderweg, de meeste mensen werken hier 6 dgn per week namelijk. Op de luchthaven aangekomen gaan we naar de incheckbalie van Thai Airways. Wat een beetje vreemd is, is dat we naar het afleveren van de bagage ons moeten melden bij een soort van kantoortje. We nemen plaats en zien door de deur dat hier de ruimbagage word gescand. Even later komt er een "generaal" (ze lopen hier in vietnam namelijk allemaal in van die russische uniformen, zelfs de postbode) naar ons toe en knikt en zegt ok. Aan boord proef je gelijk de vriendelijkheid van de Thai, wel een verschil met die van Vietnam Airlines hoor. Slechts anderhalf uur vliegen en we zetten voet aan de grond in Bangkok. Tis erg warm en vochtig. We worden opgewacht door een vriendelijke chauffeur die ons naar het hotel brengt. Een mooi hotel en luxe ruime kamer. Dan gaan we eerst naar het kantoor van Greenwood Travel, een van origine Nederlands bedrijf, dat gevestigd is in Bangkok. We worden verwelkomt door Michel, we maken samen met hem een keuze voor de komende excursies. We hebben er echt zin in. We besluiten savonds naar Khao San Road te gaan, daar zijn barretjes, foodstalls en kraampjes. Wij na de nodige tips besloten met de tuktuk er heen te gaan. Best grappig hoor en lekker koel. Dan belanden op de nightmarket. Erg gezellig, dat vond ook een Nederlandse vrouw..... Rudy had haar al in de smiezen toen we ff wat dronken. Zij (circa 40 jr)had er meer dan genoeg gehad, toen het begon te hozen van de regen liep ze al zwalkend de barretjes af op zoek naar contact. En ja hoor, er was nog net een stoeltje naast Rudy vrij...... Where do you come from, vroeg ze al lallend aan Rudy. "Australia" loog hij glashard met het accent van wijlen Steve Irwin. "Oh" zei ze, en ze droop af, yippi. Wij gaan weer met een tuktuk terug naar het hotel, want we moeten de volgende dag weer vroeg op staan voor onze excursie.

Zondag 26/10: Op het programma staat vandaag een excursie naar het Grand Palace, De What Pho met de grootste liggende Boeddha en de bloemenmarkt. Het ontbijt was heerlijk, volop keuze zowel europees als aziatisch. Wij gaan natuurlijk voor aziatisch versie, jammie. Dan zit even later de gids al op ons te wachten, Winnie laat zij zich noemen. Ze zegt nog ff dat wij "zo" niet mee kunnen. Blijkt dat wij beiden te zomers gekleed zijn voor de tempels, dus hup weer naar boven. We gaan op pad en komen bij het Grand Palace, omkleden voor de tempel. Rudy dacht een lange broek voor mannen niet nodig was...... Eentje huren dan maar, krijgt echt een prachtige D&G broek aangereikt... En soort van housebroek, en dan 5 maten te groot, hihi. Het is zo waar prachtig weer en het vele goud op de gebouwen schittert je tegemoed. Wat een pracht en praal, geweldig. Schoenen uit en schoenen aan, tempel in en tempel uit. Ondertussen gutst het zweet je over je rug en moet je uitkijken dat je niet op 1 van de vele chinese toeristen trapt. Dan gaan we per taxi op weg naar de tempel met de grootste liggende Boeddha ter wereld. Niet normaal, immens groot en volledig met bladgoud bedekt. Hij is circa 46 meter lang en 15 meter hoog. Hup dan gaan we weer in de taxi, nu op weg naar de lunch. We komen aan bij de rivier Phraya, daar ligt een of andere grote "trekschuit", jammer, weer zo'n groot toeristenrestaurant. Maar ja, het was inbegrepen, dus eten maar. Nou viel het nog wel mee, alleen Rudy zat met blaren op zijn lippen. Hij was iets te enthousiast geweest met de verse chilipepers. Er werd door hem zelfs een cola boven een biertje verkozen (dat zegt wel wat) om de "brand" te blussen. Dan gaan we op weg naar de bloemenmarkt, daar aangekomen zijn de gids Winni en Marianne volledig in hun nopjes over wat ze zien, Rudy loopt verveeld achter ze aan..... Het zit erop en we worden naar het hotel teruggebracht. Vanavond zijn we van plan om naar Chinatown toe te gaan, maar eerst ff opfrissen en relaxen.
We pakken toch maar weer een tuktuk om naar Chinatown te gaan. Daar aangekomen op Yaowarat road is het een drukte van belang, allemaal foodstalls en Chineese neonreclame. Een waar Chinatown, waar je de ene na de andere geur van eten te verwerken krijgt. Uiteindelijk belanden we niet op straat maar in een restaurant tussen de locals in. We worden bediend door een "leger" van leuke Thaise meiden. Erg vriendelijk zijn ze, en met wat gegiebel en gebruik van handen en voeten, krijgen we een lekkere maaltijd geserveerd. Er lopen ook 2 Ladyboys in de bediening, een knappe en een mindere die met zijn grote voeten onder een te kort jurkje uit de toon valt. Er lopen hier vele Ladyboys in Thailand rond, tis hier een "normaal" iets en ze bewonderen deze mannen/jongens eerder, dan dat ze voor gek worden versleten. Eigenlijk best wel leuk dat ze zo makkelijk zijn hier. Na het eten drinken we ergens nog wat en pakken we een tuktuk terug naar het hotel.

Maandag 27/10: We laten het ontbijt ons lekker smaken. Er is zowaar een groep met Nederlandse pensionadas in het hotel neergestreken die een of andere fietstocht gaan doen. Ze zitten met fietsbroeken aan in de ontbijtzaal. We gaan samen met de gids op weg naar het kleine station van Bangkok. Een mierenhoop lijkt het wel, allemaal kraampjes op en rond het enige spoor. Dan komt met luid getoeter de trein het station binnen, iedereen vliegt van de rails af. We nemen plaats bij het raam, er is geen airco in de trein maar alle ramen zijn naar beneden open gezet. Met veel getoeter en lawaai van de bulderende dieselmotor komt de trein in beweging. Heel leuk zo dwars door Bangkok, toch een stad van 7 miljoen inwoners, en dat is goed te zien. Na circa 70 km belanden we in het havenstadje Samut Sakhon. Ook hier een drukte van belang op en rond het station. Je kunt hier aan beide zijden uitstappen.....je raad het al. Onze gids Ieniemienie was al uitgestapt en in geen velden of wegen meer te zien, 150 cm hoog, tsja. Marianne gokte linkerkant en Rudy recherkant, Marianne had geluk en stond 100 mtr bijna op haar. Rudy was nu in die mensenmassa beiden kwijt. Tsja, Rudy had geen treinkaartje, geen telefoon, maar een beetje geld bij zich en nagenoeg niemand die daar Engels spreekt. Maar gelukkig nadat beide partijen 10 min bezig waren met zoeken troffen we elkaar gelukkig weer. Dan via de lokale vismarkt op weg naar de boot, het geluk zat Rudy echt mee. Al lopend over de met vliegen vergeven sterk ruikende vismarkt, moet je goed opletten want overal liggen plassen met gesmolten ijswater vermengd met visafval en andere viezigheid. Hupsakee, daar gleed Rudy uit en het net omschreven "goedje" spatte weelderig in het rond. Gelukkig kon hij zich net staande houden en het resultaat was een ingescheurde teennagel. De marktlui boden aan om met "schoon" water zijn voeten en benen af te spoelen. Dan maar weer verder, de boot op voor een rondvaart over de rivier. Zet ons op een boot en het gaat regenen. Zo ook hier. Na een tochtje van een uur werden we weer aan land gezet. Tijd voor de lunch. 3 riksja's klaar om ons naar het restaurant te vervoeren. Echt zielig hoor.....de fietsers waren allen rond de 70 jaar. Wij stapten in, je zag ze kijken en hopen dat ze Ieniemienie mochten vervoeren. Bejaardenmishandeling, daar het leek het op. Die fietser van Rudy was het snelst, nog voor de gids. En ja hoor, die arme man die Marianne voortsleurde, had mijlen achterstand. Ze dacht hij valt hier ter plekke dood neer. Maar gelukkig op de terugweg vervoerde hij Ieniemienie en toen ging hij net zo sloom. De lunch. Vis staat op het menu. Garnalen, garnalen en krab. We beginnen met de soep van de dag, tamponsoep. Het heet uiteraard anders Tom Pho soep o.i.d. Zure zooi. Je mond krimpt bij elkaar. Dat schijnt zo te horen. Behalve de garnaal laten we de rest maar zitten. Dan die garnaal. De garnaal zit met huis en haar en dan bedoel ik met poten, kop en alles in de soep. Voor je het weet zit je de zwarte oogjes op te eten en heb je nog wat schaal in je mond. Maar goed na enig oefenen eten we het gedeelte wat te eten is. De andere gerechten waren echt lekker. Met angst en beven zagen de fietsers ons met volle maag terugkomen. Maar ja we hadden licht gegeten :-) dus ze gingen echt wel als een speer naar de ferry. De overtocht duurt nog geen 10 minuten, kaartje kopen voor de trein en weer terug naar Bangkok. Ware het niet dat Ieniemienie nog wat moest halen, de trein inmiddels kwam en wij dus in de trein zaten en zij dus niet. Vlak voor vertrek kwam ze rustig aangelopen. Dus toch nog met zn 3-en terug in Bangkok. Hier is het nog heerlijk weer dus ze duiken nog even het zwembad in. Koud maar lekker. Lekker douchen. Straks naar op weg naar Patpong! Lekker kijken en genieten......!