Wir haben freunden.....

Dinsdag 20 okt: Dagje Durban
We konden uitslapen en wel tot half acht, tsja, echter om half zeven zaten we al uitgeslapen rechtop in bed op onze ipad te lezen. Dan op weg naar het ontbijt, tis altijd weer spannend als je weer op een nieuwe overnachtingsplek bent om het ontbijt te ervaren. Thuis komt het er niet van door de week, dus op vakantie is dat/zou dat, een aangenaam iets moeten zijn. Nou, het ontbijt is weer prima hoor, een mix van Engels en Continentaals ontbijt, dus genieten. We hebben besloten om vandaag naar het uShaka Marine World te gaan. Het is vandaag strak blauw en rond de 28C, heerlijk! Met de auto gaan we er naar toe. Daar aangekomen zien we trouwens ook de toren van het draaiende Roma restaurant waar we later naar toe gaan. (tipje van een reisburootje uit IJsselmuiden). Het is een prachtig (pret)park, waarvan het zeeaquarium deel uitmaakt, beetje op zn Amerikaans opgezet, ziet er gelikt uit. Midden in het park ligt een heus groot oud schip, ze hebben hem als het ware uitgeholt zodat het onderdeel uitmaakt van het zeeaquarium. Geweldig hoor, zo groot en mooi opgezet al die basins. Enige nadeel is dat we niet alleen zijn....... Grote groepen met schoolkinderen...... van de kindergarten tot luidruchtige pubers. Wij rennen van de ene ruimte naar de andere, om ze voor te zijn of om juist als de storm gepasseerd is, te genieten van de vele vissen. Nadien zoeken we ff een plekje op in de zon, frisje en biertje erbij, jammie. We hebben onze ipad meegenomen omdat we zo in moeten checken voor onze vlucht van woensdag van Durban naar Port Elizabeth. We zoeken dus voor de lunch een lokatie met wifi. We hebben een leuke tent gevonden. Dan blijkt dat Rudy wel een plekje op de vlucht heeft, maar Marianne op Standby staat (?). Dan maar ff bellen, tis toch te gek voor woorden, heb je al in januari deze vlucht geboekt en betaald...... nou de nodige stress dus en zo, ze snappen het zelf ook niet, maar een oplossing van hun kant is er op voorhand niet. Tis echt zo anders dan in Azie, op alle gebieden, daar is men veel verder in alles en is men veel vlotter. Maar goed, word vervolgt woensdag op de luchthaven. Na lekker gedouchet te hebben gaan we naar het draaiende Roma restaurant op de 32e verdieping. We werden verwelkomt door de ietwat oude Italiaanse eigenaar zelf (deze man heeft vele grootheden in zijn restaurant verwelkomt, getuige de foto's, zoals presidenten, etc) We eten heerlijk en genieten van het uitzicht. Het was heel leuk om de bereiding van de Chateaubriand mee te maken aan je tafel. In ongeveer een uur draai je trouwens 360 graden rond. Nadat we uitgetafeld zijn, gaan we op "huis" aan. En ja, met onze eigen auto in de avond door de straten van Durban (@Andre: dat is nog eens trillseeking) We hopen weer lekker te slapen en woensdagochtend weer te kunnen genieten van het ontbijt in ons hotel in Durban.

Woensdag 21 okt: Een stukje vliegen
Op tijd opgestaan en ontbeten, we zijn veel te vroeg blijkt. Dan nog maar ff een kopje koffie in het zonnetje op het terras van het hotel... leuk hoor zo aan de boulevard, er valt alles te zien zo in de ochtend, lekker onder het genot van een bakje...NIKS. We hebben bijna een half uur op het terras gezeten zonder bediening. Het zit niet in deze mensen, ze kijken wat, ze luieren wat, ze kletsen wat met elkaar, maar zaken doen, nee. Dan hup maar de auto in en op naar het vliegveld van Durban. We proberen na het inleveren van onze auto een boardingcard voor Marianne te krijgen, want die stond sinds kort op "standby" en het was nog maar de vraag of ze mee kon. Uiteindelijk de baliemedewerker er van overtuigd dat we al in januari geboekt en betaald hadden. Hij sloeg aan het bellen en een wonder geschiedde, ze mocht ook mee en we zaten ook nog naast elkaar. We hebben dit feit ff heerlijk gevierd in de Bidvest Lounge, deze hier in Durban was echt een toppertje, heerlijk warme hapjes en drankjes. Dan wordt het tijd om naar de gate te gaan, gezellig het vliegtuig(je) zit vol met Duitse pensionadas. De gruppenfurher (het was een vrouw) begeleide haar kroost tot in een ieder zijn stoel. Wij zaten gelukkig voorin, dus schnell er in und schnell eruit. Marianne zat gangpad, dat heeft ze geweten. De vrouwelijke purser was een negroide dame met een stevige bips (hopi sanka) en iedere keer dat ze langskwam beukte haar bips tegen diverse armen van passagiers aan, zo ook die van Marianne. Het was tegen de 30C toen we vertrokken uit Durban en anderhalf uur later bleef daar nog 20C van over in Port Elizabeth. Het was dringen om het vliegtuig uit te komen, plots zag ik een smartfoon op de grond in het gangpad liggen, ik pakte hem op. We hadden geen idee van wie deze zou zijn. Al snel komen onze koffers in zicht op de baggageband. Ik kijk om mij heen of ik al nerveuze passagiers zie die iets missen.... Dan besluit ik om naar de gruppenfurher te gaan, ik zei in het ENGELS natuurlijk, dat ik een telefoon gevonden had en of mss iemand uit haar groep een telefoon was kwijtgeraakt. Ach nee, het arme mens was zelf haar telefoon kwijtgeraakt.... ohoh wat was ze blij. Ja werkelijk, ik kreeg vanuit die groep pensionadas een hartelijk applaus. Wij maakten snel dat we weg kwamen want we moesten onze nieuwe huurauto nog afhalen. Nou, bleek dat we een gratis upgrade hadden gekregen bij Avis, er stond een werkelijk prachtige SUV Toyota Fortuner voor ons klaar. Wat een bak man, te gek! We gaan op weg naar ons hotel, het ligt dichtbij de boulevard in Port Elizabeth. Het regent, das echt jammer, we hopen dat het morgen droog is, want we gaan op safari in het Addo National Park. Er zouden hier veel olifanten zijn en ander groot wild. We moeten vroeg op, dus op tijd duiken we ons mandje in.

(@Jan v/d B. Kwam een tent tegen waar je kunt "kippenlikken", ZIE FOTO)