Kerstdrukte in Madrid

Reisverslag van 24/12 tot 28/12:
Uitslapen op 1e Kerstdag......heerlijk, na lekker opgefrist te hebben op weg naar de ontbijtzaal....komen we de Kerstman onderweg wel of niet tegen??
Dit met name met onze ervaringen van vorig jaar in Belgie, waar we werden verrast met een heerlijk Kerstontbijt met zalm en Champagne....
Jammer duzzz, hetzelfde ontbijt als vorige dagen..... Na het ontbijt staan de zondagmarkt en een ritje met de  (kabelbaan) op planning voor vandaag.
Want Marianne had zo'n leuke ervaring met de zondagmarkt, dit destijds met Cora. Nou, je voelt hem al aankomen......nente noppes nada mercado duzzz, dit op 3 kraampjes na. Dan maar onze zinnen gezet op een ritje boven Madrid met de Teleferico. Maar voordat we dat gaan doen eerst maar een bakje koffie. We gingen een tent binnen waar het superdruk was. Jee wat weer een gedoe. Er stonden twee zenuwpezen achter de bar. Ze keken je niet aan dus je riep de bestelling maar door en dan hoop je maar dat er wat komt. Ondertussen gooien zij met schoteltjes, lepeltjes en glazen. Tussen het koffie zetten door wordt alles opgeruimd, in de vaatwasser gedaan en weer uitgepakt. En het rammelt maar door. Je komt er niet voor je rust. Dus na al dat gerinkeldekinkel op weg naar de metro voor de andere attractie. Ja hoor, daar gaan we weer.....GESLOTEN!!!! Dan maar terug naar de plaza mayor. Het is schitterend mooi weer en het hebben geluk: we vinden een lege stoel en hebben daar heerlijk een paar uur in de zon gezeten. Dat was echt genieten dus al met al toch een geslaagde dag. 's avonds  een borrel en een hapje halen bij onze "vriendin" Lucia en gegeten bij TGI Friday... Alvast een voorproefje voor de USA. Rudy is helemaal in zn nopjes. Tweede kerstdag: weer heerlijk weer. Met de hogesnelheidstrein "AVE" naar Toledo. En jawel zelf via de automaat kaartjes geregeld. Trots op onszelf! Want ja, Engels kun je in deze stad wel vergeten.....! Daarna het treinstation Atocha 4 keer overgecrossd om het monument van de slachtoffers van de metro/treinaanslagen te vinden. Helaaspindakaas, niets gevonden. Dan maar naar de gate. Het is net zoiets als op de luchthaven maar dan iets gemakkelijker. Je mag ook geen rare dingen meenemen maar het zakmes vinden ze niet ;-). De trein gaat als een speer door het toch enigszins dorre landschap. Omdat het zeer helder weer is kijk je wel mooi over de landerijen heen. Binnen het half uur zijn we in Toledo. Daar stappen we op de hop on/hop off bus. We krijgen wel een flashback met Iberia want ook hier zit je met je benen in de nek. Ook is het hele principe hop on/hop off een beetje vreemd aangezien je er nergens uit gaat.  Ja pas als je in het centrum bent. Dan mag je over een uur weer terugkomen of nog een uur later of nog een uur later.... Toch wel vreemd die spanjolen. Het is trouwens een prachtige stad. Smalle steegjes, heel veel winkeltjes en evenzoveel eettentjes. Dus jullie snappen het al... We vermaken ons prima. Met de sneltrein weer terug naar Madrid en deze dag is ook alweer omgevlogen.  
De laatste dag, uiteraard weer ons uitgebreide ontbijt, koffer inpakken en dan toch weer even de stad in. De metrokaart hebben we er wel dubbel en dwars uit gehaald. Het is weer megadruk in de metro. Liep gisteren en eergisteren in de stad, nu zitten ze allemaal in de metro. Eerst naar het stadion van Real Madrid. Imposant gebouw. Daarna voor de herhaling naar de kabelbaan Teleferico. Zo waar het is open. Echter.... 2 man achter de kaartjes. Maar de een helpt de ander. Dus we staan te wachten en nog langer te wachten. En de rij wordt als maar langer.  Een meneer achter ons gaat zn beklag doen. Warempel er worden weer mensen geholpen.  Nou ja 1 gezin. Vervolgens gaat ie zn collega weer helpen. Maar dan wordt er toch nog iemand anders opgetrommeld en dan gaat het toch wel snel. De zon schijnt maar het is toch wat heiig dus we kunnen niet zo heel ver kijken. Maar toch wel ff leuk. Dan is het alweer tijd voor onze afscheidsborrel. De metro nemen naar Sol. Daar zijn we nu bijna toch wel iedere dag geweest. Marianne duikt el corte ingles nog ff in. In Rudy stapt het cafe van de twee mannetjes nog ff in. Maar daar is het niet zo heel gezellig. We doen nog ff een wedstrijdje: wie is het eerste bij cafe Lucia. Marianne lopend, Rudy met de metro. Uiteraard ;-) is Marianne veel sneller. De laatste tapas, het laatste wijntje en dan is het adios Madrid. De terugvlucht was alweer zo'n Spaans feestje.....niet dus. Krap, krapper krapst....en wederom zeer onvriendelijke senoritas. Maar goed, tis gelukkig maar n klein stukje. Maar dat mag allemaal de pret niet drukken. We hebben ontzettend genoten van het spaanse leven en gaan het nu weer dunnetjes over doen in Nederland!