.....even Apeldoorn bellen

Zaterdag 10 okt: Op weg naar Hazyview
Wat een dag, wat een dag. Na een heerlijke, doch korte nacht zijn we benieuwd naar het ontbijt. Nou geweldig hoor. Alles dr op en dr aan. Dus na een goed gevulde buik vetrekken we uit ons hotel. Met het hotelbusje gaan we naar het vliegveld om daar onze auto voor de komende 1,5 week op te halen. We hebben een SUV en meneer wil een witte en die krijgt ie. Een Toyota RAV4 (@Andre), bijna gloedje nieuw en maar 2300 op de teller. Spik en span dus. Een klein uurtje later is het niet meer spik en span. Na een kleine omweg in Johannesburg zaten we al snel op de snelweg naar Dullstroom. We gingen voor een kleine pitstop. Dit werd ruim een uur. We hadden de auto net geparkeerd, we zaten nog in de auto dat een of andere onverlaat die naast ons stond de deur open smeet zo tegen ons aan. Nou het donderde en het bliksemde.... Gegevens uitgewisseld, foto's gemaakt, op de politie gewacht en toen uiteindelijk maar weer verder gegaan. Al snel verandert het landschap. Het is heuvelachtig, gelig, met toch wel vegetatie. Marianne geniet. Rudy is al snel gewend aan het links rijden, soms gaan de ruitenwissers ff aan als we af willen slaan....... We stoppen toch nog maar een keer bij een groot tankstation. Dit doet zeer Amerikaans aan. Er zit altijd (vr)eettenten bij. En belangrijk... een schone wc. Marianne is als een kind zo blij. Ze ziet haar eerste neushoorn. Rudy is niet onder de indruk. Deze zitten achter een hek.... Foto gemaakt die zwarte vlek is em. Na een kleine 3,5 uur komen we in Dullstroom aan. Toeristisch met heel veel restaurantjes. Het ligt op 2100 meter hoogte en het is er gezellig druk. We rijden toch door om wat tijd in te halen. In de volgende plaats Lydenburg stappen we toch even uit. Rudy heeft dit wel nodig :). De afgelopen kilometers heeft Marianne gereden.......vandaar. Na doodsangsten te hebben uitgestaan is ie toe aan een drankje. We drinken wat bij een wel zeer blije homo die wel erg gezellig is. Hij had ook een Hollandse achternaam, maar die zijn we vergeten. Wat ons opvalt is dat de "Boeren" zeer geïnteresseerd zijn als ze horen dat we uit Holland komen. Onderweg zijn we idd allemaal Nederlandse plaatsnamen tegengekomen wat heel apart is. We luisteren naar een Zuid-Afrikaanse zender, met nieuws en muziek, grappig is dat. We kunnen het Zuid-Afrikaans aardig volgen. We vullen elkaar aan. Het laatste gedeelte van deze reisdag is echt prachtig. We rijden de Long Tom Pass. Prachtig. De natuur verandert. Scherpe bochten, dennenbomen, prachtige vergezichten. Genieten! We hebben overigens een prachtig boekwerk gekregen van het reisagentschap. Aangezien de tomtom de weg niet kent rijden we via dit werkje. We vinden het in een keer. De laatste 4 km op weg naar onze Lodge is een zandweg vol gaten en stenen. Een grote stofbende. Aan beide kanten vd weg bananenbomen, wijngaarden. Een lust voor het oog. Maar in het donker zien we deze weg niet zitten! Vanavond gaan we nergens meer heen en eten bij de Lodge. Een driegangenmaaltijd waar het voor- en nagerecht onze toppertjes waren. Tis wel weer ff wennen voor Rudy om tijdens het eten van alle kanten te worden gadegeslagen te worden door de Tsjiktsjaks en Gekko's. Brrrr, hij houdt er niet van. Het is niet laat geworden, we lopen met de ledzaklantaarn(!) aan terug naar het huisje. Nadat Rudy nog ff het huisje van binnen heeft nagekeken op ongedierte, ging het licht toch uit.

Zondag 11 okt. De Panoramaroute
Vandaag dus de panaromaroute. Maar voordat we daar aan konden beginnen moest eerst de auto door de wasstraat. Het rode zand moest eraf. Maar ja vind er maar eens. En die dan ook nog eens open is op zondag. Maar Rudy zou Rudy niet zijn als we na een half uurtje bij de Zuid-Afrikaanse wasstraat staan. Een handwasstraat waar 2 negertjes de spuit erop gooien, een sopje er overheen en schoonwrijven maar. Een half uurtje later blinkt ie weer aan alle kanten. Voor een habbekrats. De supermarkten zijn hier wel op zondag open maar je kunt bijvoorbeeld geen drank kopen. Daar staan provisorische hekken voor. Maar goed de route. Prachtig. We rijden eerst naar het eindpunt om vervolgens terug te rijden om zo de drukte te mijden. Dat lukt aardig. We starten bij de Drie Rondawels. Doordat het zeer heiig is vallen de kleuren wat weg. Maar toch mooi om te zien. Het is vergeven met stalletjes koopwaar. Maar ze zijn niet opdringerig. Dit was een vlugge stop. Nu naar de Blyde River Canyon en de pothole. Dit vond ik echt het mooiste. Superkleuren. Echt een lust voor het oog. Op de weg zelf zitten ook allemaal (potholes) gaten dus je laveert de hele tijd door/langs de gaten. Maar de wegen zijn tot nu toe over het algemeen best redelijk te noemen. Wel gek is het dat je wandelaars, fietsers en andere weggebruikers op de snelweg tegenkomt.
De laatste stop is God's window. Nou die had niet zoveel zin. Het uitzicht (je moet Mozambique kunnen zien liggen, ik zag amper het eind van mn arm...) was tja wat teleurstellend. Ik duik nog even de Rainforest in. Prachtige bloemen. Maar ook hier was het uitzicht ruk. Na een stevige tippel weer terug naar de auto. De rest van de dag lekker relaxen met een cocktail en een biertje.