De laatste dagen in het bijzondere Japan

Maandag 26 sept
We moeten alweer in de regen een taxi zien te scoren op straat. Rudy onder een paraplu kijkend naar de auto's en Marianne staat stand by onder een afdakje met onze grote koffers in de aanslag. Alweer op weg naar onze laatste plaats in Japan, de stad Fukuoka. Wat gaat het toch snel. Soms weten we niet eens meer waar we 2 dagen geleden sliepen en wat we deden. We genieten dr wel van! De treinreis naar Fukuoka verloopt vlotjes. We verlaten Hiroshima dus in de gietende regen en komen aan in Fukuoka met een stralende zon. Das fijn! Bloedheet is het dan gelijk en heel vochtig, ....maar niet zeuren. Dus lekker een hemdje aan en de JesusNikes. Naast ons geweldige hotel (not) Nissei Business... Zien we een eetgelegenheid, wel wat sober, het kon zo op het platteland van Vietnam staan. We duiken er gelijk in. Een engelse menukaart is er niet. In de etalage staan alle gerechten uitgestalt. Dus dus dametje maar even mee naar buiten en we wijzen er maar een paar aan. Twee oude vrouwtjes en een oude meneer runnen de tent. De tafeltjes zijn zo klein dat onze benen er niet onder passen. Maar de "bami" mag er wezen!
Nou staat Fukuoka niet bekend om haar bezienswaardigheden dus das nog wel een dingetje. We vinden op internet dat er hier een hop on bus is. Dus met dat mooie weer is zo'n open dakkie wel wat. Maar ja dan moet je het nog vinden. En dat viel niet mee. Uiteindelijk bij de toerist information (dit blijven toch je beste vrienden) uitleg gekregen. En de service ging heel ver. De dame bracht ons bijna tot in de bus! In de tussen tijd was ze de stad en het gebouw waarin ze huisvesten aan t promoten. We bedanken haar hartelijk en kopen een kaartje voor de bus. Zelfs hier krijgen we de plaatsen toegewezen. We krijgen live verslag van een Japanse die begint te kwekken en houdt na een uur als de bus weer terug is op de beginbestemming. We hebben wel een paar oordoppen gekregen voor de engelse uitleg maar dat verstaan we niet doordat geklets van onze Japanse vriendin. Het is een moderne stad aan het water. Met uiteraard een toren en een kasteel. Die is helaas in een ruïne veranderd. Wat nog wel weer grappig was. We rijden richting de kust via een fly-over die best wel stijl is. Dus zo hier en daar een gilletje. Wij weten niet wat onze Japanse vriendin vertelt maar ineens gaan alle handen van de volwassen mensen in de lucht en de buschauffeur zoeft naar beneden via de stijle weg naar beneden. Alsof we in een achtbaan zitten. Heeeeel apart. S middags gaat M nog even hardlopen en R bestudeert alvast de route voor morgen naar Nagasaki.

Dinsdag 27 sept
(Fukuoka) het zonnetje schijnt alweer! We zijn al vroeg op pad. Nou ja voor de vakantie vroeg. We hebben inmiddels hier een lekkere "bakker" gevonden. Die zijn er hier trouwens in overvloed. Wij verwachten hier ontbijt met rijst en stokjes. Maar niks is minder waar. Toast en jam. Meer is t ook niet. Dus zo' bakkertje is een uitkomst. Hartig/zoetigheden alles is er. M is er niet weg te slaan! Maar goed we slaan even het ontbijt in en gaan dan met de trein naar Nagasaki. Weer een ander exemplaar. We zitten bijna op pluche. Het hotst en klotst wel wat meer dan de Shinkansen. Maar Het is een mooie tocht, prachtig landschap en een heel stuk langs de kust. Voordat we t weten zijn we in Nagasaki. Uiteraard weer langs de tourist information. We krijgen een kaart mee. We kopen een dagticket voor de tram en dan gaan we eerst naar Djenima. Rond 1600 zaten hier Nederlanders. De Portugezen n Spanjaarden waren naar huis gestuurd en alleen de Nederlanders mochten handel drijven met de Japanners. "We" zijn daar 2 eeuwen geweest. Het was in die tijd een eiland. Inmiddels is het helemaal opgeslokt door Nagasaki. Het is apart om daar te lopen. In de hitte tussen Nederlands servies en aardewerk. Ze zijn continue bezig om de boel te renoveren. Er staat een kerk en meerdere (pak)huizen.
Dan pakken we tram naar het museum over de atoombom. Ook hier zijn monumenten en een vredespark. Het museum is wat moderner en oogt wat overzichtelijker. Behalve dan dat het vandaag overspoelt wordt met schoolkinderen. Overal matrozenpakjes (schooluniform). Het is een chaos. De intensiteit van het museum verdwijnt zo helemaal. Al blijft het waarom vh museum natuurlijk even belangrijk. We dwalen nog even door de tuin. Zien de monumenten en dan is het bijna weer tijd om terug naar Fukuoka te gaan. We hotsen en klotsen nog meer op de terugreis. Wel in lekkere leren stoelen. We nemen nog even een yakatori. Van kip en garnaal. Die garnaal zit nog in zn vel. M probeert die er af te krijgen. Komt de kok er aan. Nee dat moet niet. Je moet em zo opeten. Ja gekke Henkie. Het wordt niks met de garnalen.
We gaan even langs de dametjes om een bami te halen. Ze staat er alleen voor. De andere 2 zijn al vrij. We wijzen weer wat aan en mevrouw gaat aan de slag. We zijn de enigen. R regelt de drankjes. De bami en de ku le yoek, tenminste daar lijkt het op, is weer heerlijk.

Woensdag 28 sept.
Het wordt vandaag een langere reisdag. We gaan van Fukuoka helemaal terug naar Tokio. We doen het in 3 delen. Eerst naar shin-Osaka. Dan even een uurtje eruit. Even vlug een warme hap. Dan weer verder. Tussendoor een overstap van een kwartier. En dan komen we om half 5 aan op Narita airport. Alle weersoorten zien we onderweg. Het is droog in Narita. Dat was anders in Fukuoka. Als toegift krijgen we nog even een bui op ons kop :(. Narita is een behoorlijke plaats. We struinen de stad nog even door. Uiteraard nog een hapje en dan relaxen in een heerlijk grote kamer! Met een riante badkamer voor Japanse begrippen.

Donderdag 29 sept.
Laatste hele dag in Japan. De wekker staat wat later want we hebben geen strak programma. We gaan naar Tokio dat is t enige wat we weten. De laatste dag treinen. Zelf alles regelen. De komende 2 weken worden we meer in de watten gelegd :(. We komen aan in t mierenmest. We waren alweer vergeten dat het hier zo allemachies druk is. Kaartje gekocht voor de metro en dan is het eigenlijk ook alweer als vanouds. Weinig souvenirs hebben we onderweg gevonden. Een ansichtkaart is helemaal iets unieks. Wat we vonden was een tekening of wat daar op leek. Toen M om een ansichtkaart met foto's vroeg keken ze haar aan of ze het in Keulen hoorden donderen. We gaan richting sensoji, daar was t meest toeristisch. Nou dat is t nog steeds. We vermaken ons daar prima en scoren zo her en der ook nog wat. We treinen weer terug en gaan voor de laatste keer op zoek naar Yakatori. Het werd een kleine zoektocht. Naast ons zit er een. HEERLIJK. De obers renden wel een beetje gek door de zaak heen en toen R naar t toilet moest rende hij maar achter zo'n meiske aan. Die verschrikt achterom keek en waarschijnlijk dacht,.....wat doet hij nou??
De koffers zijn ingepakt. Morgen op tijd weg. Koh Samui we komen er aan.