Takesi Trail... is goed te doen ;-)

Even een vlug kort reisverslag. De PC doet het eindelijk weer.. zit hier al een uur maar dat ding lag er uit en zo moeten we weer de hort op.. De afgelopen dagen dus de beroemde Takesi Trail gelopen. Het begon al goed.. de bus deed het niet. Dus we begonnen wat verlaat. Afijn de bus was vlot gemaakt, dus huppakee gaan. Ik zat lekker bij het raam en doordat we heel La Paz door crossen kon ik weer fantastische foto´s maken al zeg ik het zelf haha. Alle bolhoedjes die te vinden zijn in La Paz hebben we nu wel gezien. En later reden we door de prachtigste landschappen, daar wordt je ook helemaal blij van. Mensen die op het land werken, het zonnetje schijnt er op, loslopende beesten kortom genieten. Op een gegeven moment het raampje open gedaan want ja dat fotografeert toch iets beter. Maar jullie kennen mij inmiddels ik had het ietswat hardhandig gedaan... raampje nooit meer dicht te krijgen. Gelukkig met behulp van de achterbuurvrouw Marion toch weer gelukt. Dus nu voorzichtig aan, tot er een prachtig fotomoment kwam en ik met donder en geweld het raampje weer open zwiepte en ja hoor, geen leven meer in te krijgen. Dus maar met een open raampje verder gereden (was goed te doen hoor ;-)) We hebben een stop gehad in de Palca vallei, waar we heerlijk gewandeld hebben. Het leek net een canyon in de US (niet dat ik weet hoe die eruit zien ;-)) Over hobbel en bobbel wegen verder doorgereden. Aan de ene kant een ravijn, aan de andere kant de bergwand en een weggetje zo groot als de bus.. dus je moet ging angst hebben om naar beneden te flikkeren..
De bus is doorgereden tot ie echt niet verder meer kon (de stenen waren te groot om overheen te rijden) maar het was toch redelijk dichtbij het begin van de trail. Alles uitladen, en al ras kwamen in de verte de ezels en de paarden die onze bagage (slaapzak ed) mee zullen nemen. Wel apart hoor dat je zo in de verte de ezels met hun begeleiders op ziet doemen. Net een film. Inmiddels worden bananen uitgedeeld (hmm niet aan mij besteed) en snoepjes (hmm wel aan mij besteed). Deze snoepjes zijn bedoeld om het lopen makkelijker te maken. Het is beter door je neus te ademenen als je op hoogte zit, vandaar dat je iets in je mond moet stoppen haha. Nu ben ik wat verkouden dus door de neus ademenen gaat niet echt, maar die snoepjes gebruik ik toch maar ;-).
Als alles is omgebonden enis vastgesnoerd gaan we starten. Gelijk klimmen. We zitten op 4240 mtr (er zit maar 50% zuurstof in de lucht tov zeeniveau) dus het gehijg en gepuf is al snel niet van de lucht. We klimmen naar 4640 mtr dus dat is aardig wat. Gelukkig rusten we regelmatig. Maar naarmate we hoger komen begint het steeds kouder te worden. Je begon nog in een hempje maar al snel kwamen de truien en windstoppers te voorschijn. Nu had ik helaas mijn sjaal en handschoenen op mijn ezel laten zitten haha.. dus met bevroren handen klom ik verder. Inmiddels liepen we door sneeuw en hadden we zo nu en dan hagel en sneeuw. Maar tis natuurlijk wel weer een ervaring! Onderweg toch proberen te genieten van de natuur. Na een uurtje of wat gelopen te hebben lunch: koude kip met groente en uiteraard mayonaise en ketchup. Best lekker. Vlug weer op pad gegaan, eigenlijk wat te vlug, want de kip zit al snel achter in je strot haha. Na een flinke klim de top gehaald, uiteraard een fotomoment waard en ontzettend trots zijn dat we dit toch weer gehaald hebben. Daarna met de afdaling begonnen. Lekker rustig aan gedaan om voldoende te genieten van de natuur, de prachtige bloemen, bomen en planten, vogels en ander gespuis haha (er schijnen hier nl beren rond te lopen.. uiteraard niet gezien!) Omdat we veel foto´s maken lopen we wat in de achterhoede, maar omdat we ook best wel veel lawaai maken vinden een paar van ons dat niet echt vervelend haha.. we schijnen alle vogels weg te jagen, maar hah wie had het eerste een kolibri op de foto... Yvonne, Dirja en ik natuurlijk. Maar goed we lopen gestaag verder om voor het donker in het kamp te zijn. Omdat het niet echt denderend weer is, slaan we het tentenkamp eerder op, we zitten bij het dorpje Takesi. Echt midden in de wereld (tussen de bergen) staan een paar schots en scheve en niet helemaal waterdichte stenen gebouwtjes en daar worden onze tenten opgebouwd. Omdat er geen electriciteit is kookt de kok met een lamp op zijn hoofd. De verzorging is ontzettend goed. Er wordt gelijk water gekookt om koffie, thee, chocomel te maken. Na 1,5 uur stond het eten op tafel (euhh op de grond) eerst een soepje (asperge) en daarna spaghetti bolognese. Dus prima! Na gezellig te hebben gegeten kropen we toch al snel de tent in (was wel ontzettend vroeg, maar ja we waren ook wel errug moe). Ze hadden een groot gat gegraven achter een heeeeele grote rots en dat was het toilet. Echter de lama, paarden en ezels lopen daar ook en laten ook alles achter hun gat vallen. Dus de plasstop gewoon achter de tent gedaan. Het sliep best lekker, behalve dan dat we wakker werden van een gekrijs alsof er een ezel geslacht werd (maar afwachten welk vlees we morgen krijgen ;-))

De andere ochtend al weer vroeg uit de veren. 7.00 uur aankleden en de boel opruimen. Deze dag gaan we alleen maar afdalen, jaja... nou niks ervan. Er zaten nog heuse kolletjes in hoor haha. En omdat het miezerde waren de wegen (iets wat een te groot woord voor de rotsen en zandpaden) spek en de spek glad geworden. Ik heb nog halverwege een boom omhelst omdat het ff niet goed ging. Maar ondanks dat was het echt weer genieten. Mooie vogels gespot en zelfs soms op de foto kunnen zetten. Ruud en Anja zagen ook nog een bijzondere vogel dus wij een foto maken. Het was een zeer bijzondere rustige vogel. Ik de telelens er nog ff bijgepakt...wat denk je.. is t gewoon een blaadje. Tja dat gaat Ruud de hele vakantie nog wel ff aanhoren haha.
Gelunchd met bief en groente (groente voor een heel weeshuis) en uiteraard weer mayo en ketchup. We zaten in een idylisch verandaatje. Bloemen en vogels overal. Iets langer pauze gehad dan gisteren en weer met frisse moed verder. Het was wel glibber glabber maar met enige voorzichtigheid ging het prima. Rond een uurtje of 5 waren we in het tentenkamp. Het stond nu bij een riviertje zoooooo gaaf. (Als je nu s nachts gaat plassen hoort niemand het haha). De koffie en thee staat alweer klaar, ze hadden een luifeltje gebouwd, kortom wederom een prima verzorging. Gezellig gekletst met iedereen en we zaten lekker knusjes. Deze avond kregen we champignonensoep (wel met ietswat klontjes maar chapeau voor de kok want op 1 gasstelletje zou ik niet voor 19 mensen kunnen koken (13 van ons (niet iedereen was meegegaan) en 6 van hun)) en hadden we aardappelpuree met worstjes als hoofdgerecht. Toch weer vroeg onder de wol, lekker geslapen en jawel hoor om 7.00 uur weer uit de veren.

Vandaag maar 5 kwartier lopen, dus makje. Nou ja totdat we te maken kregen met een omleiding midden in het woud. Het helling zo stijl als ik weet niet wat, de grond was een modderpoel, uiteindelijk zijn we als apen van boomstronk naar boomstronk geklommen op handen en voeten om hevig bezweet boven aan te komen. Wel weer een overwinning natuurlijk. Ik moet ook nog ff vertellen: er is een man en een vrouw die de ezels steeds naar het volgende tentenkamp begeleiden, zij lopen op blote voeten in slippertjes dezelfde berghelling als wij. Iedere keer vertrekken ze later, maar halen ons altijd in, wij die op dikke bergschoenen lopen. Echt bewondering voor deze mensen. Ook voor de koks alle bewondering. Zij lopen met 1/3 van hun lichaamsgewicht op hun rug (potten en pannen) en die lopen ook werkelijk als kiviet de berghellingen op en af...

Na de bezwete beklimming, en o ja we hebben zowaar de zon... achteraf zijn we blij dat we gisteren donker weer hadden want met die zon erbij is het echt wel tropisch warm. Maar nu hebben we het hempje niet voor niks meegenomen ;-).
Na nog een korte wandeling zagen we in de verte al de bus. Daar de gids, koks en begeleiders van de ezels bedankt en hup de bus in. Na een uurtje stonden we stil. De weg afgesloten. Ze waren modder van de weg aan het afhalen! Er stort hier regelmatig wat bergen naar beneden, en de wegen zijn smalletjes.. dus moet het wel ff schoon zijn. 50 minuten later was het klaar. Met als gevolg dat we nooit meer op tijd in La Paz zouden aankomen. De bedoeling was rond 12.30/13.00 uur maar het werd rond half 3. Vlug uit de bus, gegeten in het hotel, een beetje opgefrist en hup toen weer in de bus richting Copacabana. Wel weer gezellig om als hele groep compleet te zijn. Onderweg 3 fotostops gemaakt. Eentje in La Paz, ergens midden in het land, met mooie bergen op de achtergrond en een keer om het Titicacameer (wat poema-haas betekent) te fotograferen. We moesten nog met de pont over. Nog geen 10 minuutjes. Daarna nog een kilometer of 20/30 rijden en ja hoor daar waren we al. We zitten in een prachtig hotel, een riante suite als kamer en wat belangrijker was een heerlijke douche (zelfs een bad) zodat we het vuil van de afgelopen 3 dagen konden afwassen. Heeeeerlijk!!!
Lekkere trucha (forel) gegeten, helaas was de chocolade mousse op en toen maar weer het bed opgezocht!

Hasta Luego.