File, file, file....

24/9:
Om 06:00 uur gaat onze wekker af. Na ontbijt worden we door onze gids naar de luchthaven van Medan gebracht voor de vlucht naar Jakarta.
Het is een hele kleine luchthaven voor een stad met 2,5 mln inwoners.
Er zijn behoorlijk wat vluchten, dus hutjemutje. Marianne gaat naast twee mannen zitten. Wat een types. De omroeper roept wat om en wat denk je gaan ze  met hun handen op hun oren zitten. Geen pan! Dan zijn wij van Garuda aan de beurt om te vertrekken tegen negenen. Na dik twee uur landen we in Jakarta.
Onze gids, genaamd Iwan, staat samen met chauffeur Tree klaar om ons te verwelkomen. We gaan eerst naar de botanische tuinen van Bogor, het is erg druk met verkeer rondom Jarkarta. Dus het duurt ff voor we de stad uit zijn. Later blijkt dat het sowieso hier lang duurt voordat je een stad in of uit bent.  Onderweg is het landschap wel heel anders dan op Sumatra. Heel veel rijstvelden, theeplantages en allerlei groenten en fruit. De wegen zijn veel beter. Dus we kijken onze ogen uit. De rit naar Bogor, het vroegere buitenzorg, duurt ongeveer 1,5 uur...ik zeg ongeveer want het duurt zo een paar uur langer..zoals we morgen zullen ondervinden. Eerst reden we langs het huis van de gouverneur generaal van Nederlands Indië wat later in gebruik is genomen als buitenshuis door Soekarno. prachtig koloniaal gebouw. Daarna werden we opgewacht door een schattig meisje wat onze gids bleek te zijn door de botanische tuin. Nu hebben we echt wel een gids nodig want we kunnen amper een narcis van een tulp onderscheiden haha. Onze gids bleek ook nog Nederlands te kunnen dus of meneer en mevrouw deze kant op willen. En als meneer en mevrouw even bij deze boom willen kijken. Nou dat willen we wel.  Java is het eiland van de vergane glorie. Er staan prachtige bomen en planten maar je moet je ogen goed open anders lig je plat op je muil omdat de steentjes van de weg zo nu en dan weg zijn. Met een dikke lens voor je gezicht gaat het dus soms wat met horten en stoten. Op een gegeven moment slaan we een straatje in en het meisje vraagt of we ons in hebben gesmeerd met muggenmelk. Nou niet echt. Als de wiedeweerga het spul uit delta's gehaald maar inmiddels werden we aangevallen door een orkaan en muskieto's. Dat wordt weer afterbite gebruiken! Het lijkt net of Rudy mazelen heeft zo zit hij inmiddels onder de bulten. Maar de tuin is mooie. Er liggen verschillende herinneringen uit de koloniale tijd zoals een begraafplaats van de familie van de gouveneur generaal. Na een uur hebben we een deel van de tuin bekeken en gaan we weer verder. We rijden via de puncakpas (Marianne kwam pas in het hotel er achter dat we over deze pas waren gereden. Wel daar foto's genomen maar geen idee gehad dit die pas was :-( ) wat schitterend ligt, een erg groen gebied. We hadden nog een paar uur te gaan om in Bandung aan te komen. We zijn er nog even uit geweest om een brug over te lopen met een uitzicht die niet echt noemenswaardig is. Bandung is een hele grote stad, ook wel het Parijs van Java genoemd. Hier wordt heel veel kleding gemaakt en er zijn dan ook veel outlet-stores. De Indonesiërs zijn hier gek op. We hebben een mooi hotel en na lekker opgefrist te hebben nemen we gelijk een taxie naar de Pascal food market. Hier komen veel lokalen eten. 1100 gerechten kun je er krijgen. Je moet je een plein voorstellen met allemaal eettentjes er omheen. Je besmet ergens eten, je gaat betalen, je gaat aan een tafeltje zitten en later wordt het dan gebracht. Heerlijke saté gegeten en lekker genoten van alle bedrijvigheid om ons heen. Inmiddels was het al wat later, dus proberen om een taxie terug te krijgen. Dat was ietswat lastiger. Één gevonden die 3 x de prijs vroeg van de heenweg, maar ook dat is weer goed gekomen. Fijne maar lange dag gehad!  

PS. 
Oh ja Melissa, ook hier in Indonesie loopt jong en oud al bellend over straat.
De meiden hier zijn zelfs achterop de scooter bezig met hun smartphone.
Kortom, het is hier nog gekker dan in Nederland, pffffff....

xxxxxxxxxxxxxxxx
25/9:
Vandaag uitgeslapen JEH!  Heerlijk ontbeten, volgens Rudy de lekkerste mie goreng tot nu toe! Half 10 gepikt om naar de parahyangan hooglanden in te gaan. Hier rijden we lang theeplantages endiverse dorpjes om uiteindelijk
te belanden bij de vulkaan Gunung Tangkuban Prahu (omgekeerde boot). Onderweg kregen we de legende te horen die bij deze naam hoort. Mocht je geïnteresseerd wezen...mail! De vulkaan is actief, en zo actief dat hij gisteren niet bezocht mocht worden. Maar gelukkig konden we er heen, echt een prachtig vergezicht over het landschap van de rokende krater. Er kwam wel een ontzettende meurlucht uit het ding. Maar je moet er wat voor over hebben. De zon kwam door de wolken dus mooier kon het niet (behalve dan die geur.. Rotte eieren). Van de vulkaan naar de theefabriek. In de theeplantage rondgewandeld, helaas geen theepluksters gezien. Een zeer interessante rondleiding door de fabriek gekregen. Van de oogst tot het thee is duurt 20 uur. Het is ontzettend zwaar werk. Uiteraard staat Marianne weer druk foto's te maken. Alle mensen uit de fabriek willen er wel op! En maar lachen, spreken geen woord Engels maar met wat knikken en lachen kom je een heel eind. Aan het eind nog de thee gedronken en een door thee meegenomen voor thuis. Onderweg komen we weer langs allerlei kraampjes (de hele weg staat vol), met advocado, zoete aardappelen, ananas, en heel heel heel veel zakken kroepoek in diverse kleuren. Maar ook veel verkoop van konijntjes en cavia's langs de weg. Ze worden gehouden als huisdier. Toen de konijntjes op de foto gingen wilden de kinderen van de school die aan de andere kant stond er ook heel graag op. En voor je het wist stond iedereen voor het hek maar te zwaaien en te gillen. Leuk! De topattractie van de dag waren de hotsprings, met verjongende krachten. Het is hier al warm en toen werd je zo ongeveer gekookt. Nou onze onder benen hebben een verjongingskuur ondergaan de rest moet het maar op eigen kracht doen. Daarna terug naar Bandung. Niet normaal zo druk als het was. Volgens Iwan was dit ook niet normaal,we hebben er zeker 2 uur over gedaan om de berg af te komen, dat is zeker een uur tot 5 kwartier te lang. Maar goed 's Middags nog naar het centrum Parijs van Java geweest. Alle merken zijn hier vertegenwoordigd en kei duur. Echt westerse prijzen...  Niks geen outlet. Dus alles maar laten hangen. Lekker relaxt avondje van gemaakt.