Vakantie-vriend??
Blijf op de hoogte en volg Mar
10 Oktober 2012 | Indonesië, Denpasar
8/10:
Vandaag weer een dagje Geger-beach... Er ontstaat toch een dagelijks ritueel, ontbijten, gratis shuttlebus, heerlijk op het zonnebed liggen, in de middag weer terug met de gratis shuttlebus, eten en slapen... Maar dit hebben we vandaag toch onderbroken.. Ipv het busjes van 16.00 uur hebben we die van 14.00 uur genomen (jaja ik weet het... Zeer gewaagd). Daarna nog lekker in het zwembad gelegen om vervolgens het gratis shuttlebusje naar Kuta te nemen. We geven Kuta toch weereen kans! Nou en deze x was het beter. Niet zo allemachtig heet, veel mensen op de been dus we vermaakten ons prima. Een taxi terug is zo gevonden, de weg terug duurt iets langer want blijkbaar wil iedereen de stad verlaten.. En wij moesten natuurlijk wel een beetje op tijd zijn voor onze date met de saté! Maar dat is gelukt... Wat blijkt zit onze snuivende, gorgelende, de ietwat onfris etende chinees is er ook weer. Elke x als wij er zijn is hij er ook. We hadden de vorige keer al gehoord dat ie engels sprak en zowaar we kregen contact met hem. Wat bleek...tis een thai.. Die kok is hier een hotel. Blijkt ie geïnteresseerd te zijn en best aardig.. Maar qua eten blijft het een rare kwibus. Daarna nog ff langs de massage dames en de dag zit er alweer op.
9/10:
"Hello my flend, hello my flend". Maar laten we bij het begin beginnen. De dag begon zoals de andere dagen hier in het ramada. opstaan, ontbijten, zonnebaden... Maar toen, rond tien voor vier liepen we terug voor onze shuttlebus. Rudy loopt voorop en Marianne toffelt er achter aan. Opeens zit er iemand aan haar arm te sjorren en schreeuwde zo dat het halve strand het kon horen: "hello my flend, hai my flend, come with me!" Wat denk je onze Thaise vriend.....Die had ons over het strand zien lopen en dacht he die ken ik. Hij had een dag vrij en inmiddels 4 flessen wijn achter de knopen. Hij was vanaf 10 uur al aan de wijn. Wij moesten mee komen en een glas met hem drinken. Hij sleurde ons mee, het halve strand zat achterste voren, want wat gebeurd daar. Compleet gek was ie (of dronken ;-)). Hij vond het zo geweldig dat ie ons zag, en hij sommeerde de barman glazen te pakken en een nieuwe fles wijn open te maken. Dus in 10 minuten zaten wij de goedgevulde glazen wijn naar binnen te slokken. En of we niet de shuttlebus konden laten schieten en een taxi nemen. Dat zaten we niet zo zitten, want echt een gesprek was nu niet mogelijk met hem. Hij herhaalde wel zes keer dat hij het zo geweldig vond dat hij ons zag en dat hij ons eerder had moeten zien. Nou wij waren er niet echt rouwig om haha. Nou een paar keer bedankt te hebben zijn we toch echt de bus ingedoken want die stond al lang klaar. Gutteguttegut... Die man komen we dus overal tegen. 's avonds naar bali collection, een winkelcentrum...waar Garuda zit. Want ja we moeten nu toch echt denken aan de terugreis. We hebben daar al ingecheckt voor beide vluchten, dus morgen hoeven we alleen onze bagage nog maar in te leveren. Gatsie Marianne heeft nog helemaal geen zin. Maar ja het moet toch echt. Daarna nog een stukje gelopen (volgens Rudy wel 5 km... Marianne schat het in op niet meer dan 2) om daar nog langs een marktje te lopen met allemaal souvenirs. Het is hier een ramp, zodra je een blik werkt waar dan ook maar roepen ze allemaal he boss (Rudy), mama (Marianne) please buy something, very cheap, one dollar, one dollar. Dus rustig kijken is er niet bij. Uiteindelijk dan ook met niks thuis gekomen. Bij onze vriendin in de warung gegeten... En ja hoor... We hadden net ons eten gekregen of my fliend, my fliend was er ook weer. Nu aardig rustig. Hij was net uit zn slaap en had eerst niet in de gaten of het nu ochtend of avond was. Hij ging ook maar weer eens eten. Ik weet niet waar ie het laat. Zo mager als een spriet maar altijd maar eten. We hebben vriendelijk van hem genomen en zo zat onze laatste avond er al weer op.
De laatse dag:
We zitten nu nog ff te genieten van de laatste zon en het zwembad. Het ontbijt was weer heerlijk, lekker aan de mie-goreng! Het is nu intussen woensdag rond 11:00 uur Bali-tijd, we worden rond 15:00 uur opgehaald voor onze terugreis. Als het goed gaat landen we na 24 reisuren op Schiphol, donderochtend rond 09:00 uur (15:00 uur Bali-tijd). Dus nog ff te gaan. Straks onze nemen afscheidslunch in onze "prive-restaurantje" om de hoek. Nog snel ff douchen en hupsakee, op weg naar het land van aardappels en de bruine boterham. Niets mis mee hoor, maar straks weer ff wennen...... Tot ziens allemaal, liefs en groetjes Marianne en Rudy.
PS Nog Bedankt voor reacties en betrokkenheid.
Vandaag weer een dagje Geger-beach... Er ontstaat toch een dagelijks ritueel, ontbijten, gratis shuttlebus, heerlijk op het zonnebed liggen, in de middag weer terug met de gratis shuttlebus, eten en slapen... Maar dit hebben we vandaag toch onderbroken.. Ipv het busjes van 16.00 uur hebben we die van 14.00 uur genomen (jaja ik weet het... Zeer gewaagd). Daarna nog lekker in het zwembad gelegen om vervolgens het gratis shuttlebusje naar Kuta te nemen. We geven Kuta toch weereen kans! Nou en deze x was het beter. Niet zo allemachtig heet, veel mensen op de been dus we vermaakten ons prima. Een taxi terug is zo gevonden, de weg terug duurt iets langer want blijkbaar wil iedereen de stad verlaten.. En wij moesten natuurlijk wel een beetje op tijd zijn voor onze date met de saté! Maar dat is gelukt... Wat blijkt zit onze snuivende, gorgelende, de ietwat onfris etende chinees is er ook weer. Elke x als wij er zijn is hij er ook. We hadden de vorige keer al gehoord dat ie engels sprak en zowaar we kregen contact met hem. Wat bleek...tis een thai.. Die kok is hier een hotel. Blijkt ie geïnteresseerd te zijn en best aardig.. Maar qua eten blijft het een rare kwibus. Daarna nog ff langs de massage dames en de dag zit er alweer op.
9/10:
"Hello my flend, hello my flend". Maar laten we bij het begin beginnen. De dag begon zoals de andere dagen hier in het ramada. opstaan, ontbijten, zonnebaden... Maar toen, rond tien voor vier liepen we terug voor onze shuttlebus. Rudy loopt voorop en Marianne toffelt er achter aan. Opeens zit er iemand aan haar arm te sjorren en schreeuwde zo dat het halve strand het kon horen: "hello my flend, hai my flend, come with me!" Wat denk je onze Thaise vriend.....Die had ons over het strand zien lopen en dacht he die ken ik. Hij had een dag vrij en inmiddels 4 flessen wijn achter de knopen. Hij was vanaf 10 uur al aan de wijn. Wij moesten mee komen en een glas met hem drinken. Hij sleurde ons mee, het halve strand zat achterste voren, want wat gebeurd daar. Compleet gek was ie (of dronken ;-)). Hij vond het zo geweldig dat ie ons zag, en hij sommeerde de barman glazen te pakken en een nieuwe fles wijn open te maken. Dus in 10 minuten zaten wij de goedgevulde glazen wijn naar binnen te slokken. En of we niet de shuttlebus konden laten schieten en een taxi nemen. Dat zaten we niet zo zitten, want echt een gesprek was nu niet mogelijk met hem. Hij herhaalde wel zes keer dat hij het zo geweldig vond dat hij ons zag en dat hij ons eerder had moeten zien. Nou wij waren er niet echt rouwig om haha. Nou een paar keer bedankt te hebben zijn we toch echt de bus ingedoken want die stond al lang klaar. Gutteguttegut... Die man komen we dus overal tegen. 's avonds naar bali collection, een winkelcentrum...waar Garuda zit. Want ja we moeten nu toch echt denken aan de terugreis. We hebben daar al ingecheckt voor beide vluchten, dus morgen hoeven we alleen onze bagage nog maar in te leveren. Gatsie Marianne heeft nog helemaal geen zin. Maar ja het moet toch echt. Daarna nog een stukje gelopen (volgens Rudy wel 5 km... Marianne schat het in op niet meer dan 2) om daar nog langs een marktje te lopen met allemaal souvenirs. Het is hier een ramp, zodra je een blik werkt waar dan ook maar roepen ze allemaal he boss (Rudy), mama (Marianne) please buy something, very cheap, one dollar, one dollar. Dus rustig kijken is er niet bij. Uiteindelijk dan ook met niks thuis gekomen. Bij onze vriendin in de warung gegeten... En ja hoor... We hadden net ons eten gekregen of my fliend, my fliend was er ook weer. Nu aardig rustig. Hij was net uit zn slaap en had eerst niet in de gaten of het nu ochtend of avond was. Hij ging ook maar weer eens eten. Ik weet niet waar ie het laat. Zo mager als een spriet maar altijd maar eten. We hebben vriendelijk van hem genomen en zo zat onze laatste avond er al weer op.
De laatse dag:
We zitten nu nog ff te genieten van de laatste zon en het zwembad. Het ontbijt was weer heerlijk, lekker aan de mie-goreng! Het is nu intussen woensdag rond 11:00 uur Bali-tijd, we worden rond 15:00 uur opgehaald voor onze terugreis. Als het goed gaat landen we na 24 reisuren op Schiphol, donderochtend rond 09:00 uur (15:00 uur Bali-tijd). Dus nog ff te gaan. Straks onze nemen afscheidslunch in onze "prive-restaurantje" om de hoek. Nog snel ff douchen en hupsakee, op weg naar het land van aardappels en de bruine boterham. Niets mis mee hoor, maar straks weer ff wennen...... Tot ziens allemaal, liefs en groetjes Marianne en Rudy.
PS Nog Bedankt voor reacties en betrokkenheid.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
