Op zeeolifantensafari.....

30/8: Helaas hebben we San Francisco alweer verlaten maar we hebben er iets moois voor terug gekregen. De afgelopen dagen stond in het teken van de kust. Zon, zee, strand, duinen, ruige rotsen, woeste golven en heel heel veel mist. Maar prachtig was het. Dag 3 was de rit langs de kust van San Francisco naar Monterey. Het was heel frapant.. Alle ochtenden dat we in San Francisco waren hadden we mist. De dag dat we vertrokken .. Je raad het al prachtig mooi weer. Maar wat denk je we waren de stad uit, dikke vette mist! Gatverdamme.. Zo zie je natuurlijk geen ene fluit van de prachtige kustlijn. Maar we hebben geluk later trekt het open (en weer dicht en weer open). Het is echt genieten. We hebben nog een prachtige wandeling gemaakt richting de zeeolifanten. Maar die krengen lagen zo ver dat we maar rechtsomkeer hebben gemaakt. Wel hebben we lekkere strandstoeltjes bij Kmart gescoord om straks te picknicken. In Monterey hebben we nog een fotogenieke autoroute, de 17 miles tour, gemaakt. Daar zeeleeuwen gespot, eekhoorns en aalscholvers. Kortom Marianne was helemaal in haar nopjes. 's Avonds naar de Monterey County Fair geweest die min of meer in de achtertuin van het hotel lag.  Genieten! Het was van alles wat: muziek, kermis, informatie, keramiek ed, en natuurlijk eten, heel veel eten. Rijen dik stonden ze voor de BBQ, ijs, wafels en andere lekkernijen. En door al die rare Amerikanen liepen twee nuchtere Hollanders te genieten van alles om hun heen.

31/8: Vandaag het tweede gedeelte van de tocht langs de kust, de Highway 1 die loopt van San Francisco naar Los Angeles, gemaakt. Omdat we nog steeds vroeg wakker zijn zaten we mooi op tijd aan het ontbijt. Omdat we graag ruim zitten hadden we een tafeltje van 4. Nou daar dacht de ontbijtjuffrouw van 201 jaar oud, anders over, dus die sommeert ons naar een tafeltje van 2. We doen ons te goed aan toast en wafels en gaan op weg. Eerst weer de zon, later toch ook wel veel mist. Maar wel weer geweldig. Onze eerste stop word Carmel, een prachtig Anton Piek dorp, waar Clint Eastwood burgervader van geweest is. Rudy was hier 20 jaar geleden al geweest en was destijds nog in de stamkroeg van Clint geweest, echter deze was niet meer te vinden. Marianne genoot van deze pittoreske plaats en schoot haar rolletje weer vol......(dat word dus weer keuzes maken, iets wat ze graag doet) dan vervolgen wij onze weg richting LA. Nog ff een tussenstop in Big Sur, dit om te lunchen. Nou dat was een feest, NOT. De burrito van ongeveer een halve kilo die Rudy had was een drama om er wat van naar binnen te krijgen, dus meer op zn kleren dan in zn mond. Dus onze vriend raakte dus vrij vlot in de prullebak! Verder gaat onze rit. Zoals Rudy zegt: Marianne zit weer te kirren naast hem, zo prachtig is de natuur. We zijn niet de enigen. de Amerikanen hebben een lang  weekend want maandag is het Labourday en dan zijn ze allemaal vrij. We hebben weer zeeleeuwen gezien maar jippiejajeeh ook zeeolifanten dus M is happy! Bij een tent gegeten waar je in eerste instantie niet naar toe zou gaan. En lekker en goed dat het was. Dus zo zie je maar weer. Nu zitten we in het Holliday Inn in Santa Maria. Na net aan de hotelbar plaats genomen te hebben raken we in gesprek met ene Rick en Colleen, echte heuse republikeinen blijkt. Gay's en hippies?, hmmm daar had ie het niet zo op. Volgens zijn zeggen ligt zn hele huis vol met guns. Hij jaagt alles bij elkaar. Obama maakt er maar een zooitje van en het zou fijn zijn als ie wat meer hersenen had. Straks naar de chinees... Want de burritos laten we even voor wat het is! Morgen op naar ons hotel in West-Hollywood.